ز پشت تکاور برافراشتش

به کردار مرغی بینداختش

همیدون به نیزه برافراختش

چو بر باب زن مرغ برداشتش

گل ما بنا کرده قدرتش

دل ما سرا پرده عزتش

زمان، جویی از قلزم حکمتش

مکان، گردی از لشکر شوکتش

روان بر فلک شوکت عزتش

کشان بر زمین، دامن رحمتش

فلک با وجود اینهمه سوکتش

حبابیست از لجهٔ قدرتش

مه آیینه داری است از طلعتش

قیامت نموداری از قامتش

صفای ارم نزهت باغ خلد

همه مستعار است از صفوتش

ملیحان و کان ملاحت تمام

[...]

زلال خضر نوشم از همتش

سکندر نشان باشم از دولتش