نویسند بالای آن برجها

ز شه یادگاری بماند بجا

زبس بوق و هم کوس و هم کرنا

فلک خود همی کرده گم دست و پا

شهنشاه تسخیر مقدونیا

ز من خواسته است اووهم از شما

خروشیدن کوس و هم کرنا

سر نامداران بر آمد ز جا

زبان بند و بازوی خود برگشا

چرا بی سبب اسب داری بپا

سپهید چو بشنید گفتا سپاه

پیاده نمائید چادر بپا

سران و بزرگان مقدونیا

همه دست بسته ستاده بپا

سپهبد بیامد سوی بارگاه

که از صد ستون گشته بود او بپا

بفرمود قصری نمائی بپا

که بسیار عالی بود پر بها

چو مهرآفرین دید شه را بپا

اجازت گرفت و برآمد زجا

بفرمود یک هفته در بارگاه

بخواهیم سازیم جشنی بپا

ز کاخ شهنشاه تا کاخ ما

کند صف دو رویه گرفته لوا

زنانی که بودند خود پارسا

همی تندرست و همی با خدا

چه خواهی چرا ایستادی به پا

روی کرسی خویش بنشین به جا

بسوی چمن خیمه و بارگاه

که در خمیه صبحانه بودی بپا

به شه زاده گفتند کآمد سپاه

سواران بدشت ایستاده بپا

چو خرقول دید آن غلامان بپا

ستادند بیدار اندر سرا

دوتا از جوانان خوشروی را

لباس زنان کرد سر تا بپا

سه سالی نیامد دیگر بردیا

نه پیکی از او آمدی نزد ما

نباید بیاید بدرگاه ما

نخواهد چنین دخت وزن بردیا