بزد نعره مهراج و بر پای خاست

ز شادی تن از کُه بیفکند خواست

به زیر آمد از پیل و بالای خواست

به ناکام رزمی گران کرد راست

چو هُش یافت لرزنده بر پای خاست

بغلتید در خاک و زنهار خواست

ترا پادشاهی به من گشت راست

ولیک از خوی بد ترا کس نخواست

همان گه غریوی ز لشکر بخاست

کزاین بیشه ناگاه بر دست راست

از ایدر به دریا دو میل است راست

شدی او به سه گام هر گه که خواست

بدین کوه تنها نشستت چراست

چه چیزست خوردت چو پوشش گیاست

به هستی یزدان سراسر گواست

گوایانِ خاموش گوینده راست

سپهر و ستاره به رفتار خاست

یکی سوی چپّ و دگر سوی راست

دوگونست جنبش ز بن کژ و راست

همان دایره نیز از نقطه خاست

برد شان به هر کالبد کژّ و راست

بدارد چنان کش بود کام و خواست

کف و تیرگی هر چه ز آن آب خاست

زمین گشت اینک که در زیر ماست

ز یکسو بود جنبش طبع راست

چنان جنبد این جان که او را هواست

چو آمد درین پیکر و راست خاست

به ایزد رسد گر بود پاک و راست

ره نیک و بد کشتن تخم ماست

خرد کشتی و توشه مان راه راست

بدو گفت روز و شب اند این دو راست

سوارانش ماییم و ره عمر ماست

به از گنج دانش به گیتی کجاست

کرا گنج دانش بود پادشاست

دگر آن که نتوانش دانست راست

بزرگی و خوبی یزدان ماست

نکو نامی از گیتی آنرا سزاست

که کردار او خوب وگفتار راست

بسی دان ره دانش افزون وکاست

نداند خرد جز یکی راه راست