گرفتند شهر یمن را حصار

شب و روزشان نیست جز کارزار

بگرد وی اندر سواری هزار

خروشان به کردار موج بحار

ولیک ار به مثل این نبهره سوار

نهنگ نبردست و شیر شکار

نبد لشکر ورقه بیش از هزار

سواران گردن کش و نامدار

به بالا و روی آن بت قندهار

شد اندر عرب سر به سر نامدار

ز هجران گلشاه بد بی قرار

چو بازارگانان بر آراست کار

ندیده ورا گشته بد بی قرار

چو دیدش، بدل عاشقی گشت زار

ز بس زر و سیم وز بس کار و بار

بهین شد همی مرو را روزگار

بغلتید بر خاک بیچاره وار

بنالید از درد و بگریست زار

بگفت این و بر دوست بگریست زار

کنار از مژه کرد دریا کنار

بگو کز تو این بد مرا یادگار

بد این یادگارت مرا غمگسار

بیاورد رخت و برآویخت بار

چو شد یار با آن نو آیین نگار

بسی آتشین گوهر شاهوار

بفرمود آوردن آن بختیار

همه برگرفت و بر آن نگار

شد و ریختن جمله اندر کنار

که بروی چنان عاشقی بود زار

که بی او نبودش زمانی قرار

همی گفت وزدیدگان سیل بار

یکی شعر گفت از غم عشق یار

ندانم همی زین بتر روزگار

کی بر جانم آمد بر نخست کینه آر

مرا مال بابست از بهر یار

چو شد یار مالم نیاید بکار

به عم گفت ورقه که ای بختیار

مرا تازیم زن نیاید به کار

به نزدیک عم آمد آن دل فکار

بدو گفت ای عمِّ ناباکدار