چو نیکو شد از جاه تو کار من

بیفروخت زین خلق بازار من

نکوش اندر این بحر از آزار من

مشو بار من چون نیی یار من

که از دست این زابلی کار من

سراسر تباهست کردار من

که از دست این زابلی کار من

تبه گشت و شد سرد بازار من

گر آگاه گردید از کار من

ز فرمان و نیرو و کردار من

بدو گفت کای نیک یار من

دلیر و سوار و سپهدار من

اگر شاه پاداش کردار من

بفرماید اندر خور و کار من

هر آنگه که نیکو شود کار من

ببینی به جای تو کردار من

چنین داد پاسخ که گفتار من

شنیدی ببینی تو کردار من

به مردی و گوهر سزاوار من

مدارید خوار ایچ گفتار من

چو آیی ببینی تو کردار من

که هرگز نگردم ز گفتار من

بدان تا شود راست گفتار من

جهانی بدانند کردار من

ندارد کنون سود گفتار من

که شد خفته این بخت بیدار من

تو از رنج رستی ز گفتار من

یکایک رسیدم به دینار من

بر اندیشه من جهاندار من

گوا دارم و نیز گفتار من

مگر گردد این شوی و سالار من

به گیتی نشاید جز این یار من

دو سالست تا این گیاخوار من

تباهی نموده‌ست در کار من

آیا پادشاه شریعت که هست

ز اوصاف تو قاصر افکار من

چو دشوار هرکس تو آسان کنی

که آسان کند کار دشوار من

چرا بهر تیمار هر بنده

[...]

نکو کن چو کردار خود کار من

مکن کار با من به کردار من

تر و خشکی اشک و رخسار من

به کهگل براندود دیوار من