اگرچه گوی سرو بالا بود

جوانی کند پیر کانا بود

نه پروای رای مسیحابود

به فرجام خصمش چلیپا بود

چو بر جامهٔ ما چلیپا بود

نشست اندر آیین ترسا بود

تو با هر که از دودهٔ ما بوَد

اگر پیر اگر مرد برنا بوَد

که خورد عرب شیر و خرما بود

ازین دو عرب ناشکیبا بود

هنر هرجه در مرد والا بود

به جهرش بر از دور پیدا بود

هر آن کاو نکو رای و دانا بود

نه زیبا بود گر نه گویا بود

یگانه گهر گرچه زیبا بود

نکوتر چو جفتیش همتا بود

درختی که فوق ثریا بود

زهر چیز برتر به بالا بود

ز توران سپه هر که آنجا بود

اگر ناتوان ور توانا بود

کرا مرگ در آب دریا بود

ز آتش بترسد نه والا بود

یکی از ره ژرف دریا بود

یکی دیگر از سوی صحرا بود

که این جای ارژنگ تنها بود

دو دشمن بدینسان توانا بود

که جاسوس دزدان صحرا بود

که زینگونه آن دشت پیدا بود

وگر هیچ پرگست بر ما بود

یکی تیر پرتاب صحرا بود

سر رستنی زیر زیبا بود

سر آدمی به که بالا بود

اگر ماهی از سنگ خارا بود

شکار نهنگان دریا بود

گرت مذهب این شد که بالا بود

ز تعظیم او زیر تنها بود

که دیده ست چشمی که دریا بود

همه گرد دریا ثریا بود

که دیده ست بحری که پیرامنش

مزین به لولوی لالا بود

محیطی که قعرش نباشد پدید

[...]

چو تو روح پاکی که ترسا بوَد

چنین روح مطلق مسیحا بوَد