هزارن سلام وهزاران درود

ز ما بر رسول خدای ودود

امین خداوند رب جلیل

که بدخادم درگهش جبرئیل

گر او باعث خلق عالم نبود

[...]

زبان ها به وصف علی الکن است

نه الکن همی این زبان من است

کس ار بحر گنجاند اندر سبو

تواند که مدحی بگوید از او

کس آگه نگردید از اسرار او

[...]

بهار آمد و رفت فصل خزان

جهان بازگردید از سر جوان

چمن گشت از سبزه چون خط یار

همه دامن کوه شدلاله زار

زمین گشت خاکش ز بس عنبرین

[...]

پس از فرودین آمد اردیبهشت

گلستان ز گل گشت رشک بهشت

به امر خدا گل به گلشن شکفت

چوگل در چمن روح در تن شکفت

به تخت زمرد شه گل نشست

[...]

چوگل خیمه زن گشت در صحن باغ

بر بلبل آمد پی مژده زاغ

بگفتمش بده مژده گل آمده

گه عشرت وعیش ومل آمده

نگفتم چنین بی قراری مکن

[...]

دل بلبل از وصل گل شاد شد

زقید غم وغصه آزاد شد

همی گفت پیوسته با قلب شاد

که الحمد لله رب العباد

ز دیدار روی گلم شاد کرد

[...]

چو آشفته بلبل شد از گل خبر

که در باغ بنشسته با کر و فر

روان بی تأمل سوی باغ شد

ولی با دلی پرغم و داغ شد

که از روی گل سخت شرمنده بود

[...]

به بلبل بیفتاد چون چشم گل

همی ریخت برچهر خون چشم گل

ز غیرت چنان آتشی برفروخت

دلش سخت برحال بلبل بسوخت

بدو گفت کای عاشق دلفکار

[...]

گل از بلبل از بس که در خنده شد

ز خود بلبل زار شرمنده شد

به بلبل بگفت ار به من عاشقی

اگر من چو عذار تو چون وامقی

نمردی چرا در فراق از غمم

[...]

اگر درحقیقت کسی عاشق است

به عذرا عذاری دلش وامق است

نیاید به جز دلبرش در نظر

نه سر داند از پا نه پا را ز سر

به دنیا نه خور باشد او را نه خواب

[...]

چنان بلبل ازحرف گل رنجه شد

که گفتی گرفتار اشکنجه شد

گمان کرد کو راتمسخر نمود

دمادم به افغان وغوغا فزود

بپرسید از حال اوفاخته

[...]

به بلبل چنین گفت پس فاخته

که ای پیش گل جان ودل باخته

اگر چه حدیث از رسول خداست

که غیبت گناهش بتر از زناست

ولی با تو گویم زکردار گل

[...]

اگر دلبری هست سرومن است

که با من شب وروز در گلشن است

ندارد به جز من نظر سوی کس

نمی گردد از من جدا یک نفس

شب وروز بنشسته در پیش من

[...]

چو بشنید از فاخته این سخن

سیه گشت در چشم بلبل چمن

شدآشفته احوال وبشکسته بال

برگل شد وگفت با صدملال

که ای نازنین چهر نازک بدن

[...]

به بلبل چنین گفت گل درجواب

که ای واله از ناله ات شیخ وشاب

من از گفت بدگوندارم غمی

تو اینسان چرا نالی از غم همی

چه کار توبامن اگر من بدم

[...]

چوبشنید بلبل زگل این سخن

توگوئی که روحش برون شد زتن

بسی شد پشیمان ز گفتار خویش

خجل گشت بیحد ز رفتار خویش

همی گفت ای وای برحال من

[...]

ز گل بلبل این بی وفائی چو دید

برفت از بر گل به کنجی خزید

کشید ازجگر ناله های حزین

که بیچاره عاشق بود کارش این

ز آه وفغان آتشی برفروخت

[...]

چو بلبل ز تاک این تفقد بدید

یکی آه سرد از جگر برکشید

بگفتا که ای تاک والا تبار

که هستی ز جم در جهان یادگار

تو از دست پروردگان جمی

[...]

به بلبل نصیحت کنان گفت تاک

که گشتم ز کار تو اندوهناک

صفای گلستان ما ازگل است

گلستان ما را بها از گل است

گل امروز زیب گلستان بود

[...]