گنجور

فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۴

 

همه عمر بر ره تو رخ خود بخاک سودم

بکمینگه وصالت همه انتظار بودم

بفغان گهی و گاهی بطرب ترانه کردم

که مگر تو رحم آری همه نغمهٔ سرودم

بخیال من که هر دم بره تو میدهم جان

[...]

فیض کاشانی
 
 
sunny dark_mode