گنجور

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶۶

 

خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد

در مرگ برخورنده ابدا فراز گردد

چو نظر کنی به بالا سوی آسمان اعلا

دو هزار در ز رحمت ز بهشت باز گردد

چو فتاد سایه تو سوی مفسد‌ان مجرم

[...]

مولانا
 
 
sunny dark_mode