گرچه از عقل دیده پرهوشم

پیش چشم تو حلقه در گوشم

با شبیخون ماه چون کوشم

آفتابی به ذره چون پوشم

چون ز خوان اوفتاد سرپوشم

خواه بگذار و خواه بفروشم

خواستم کان علاقه بفروشم

وز بها گه خورم گهی پوشم

روز و شب درد درد می‌نوشم

در خروشم، اگر چه خاموشم

چون حدیث تو بشنود گوشم

رود از حال خویشتن هوشم

عزم دارم که شقه ای پوشم

گوشه ای گیرم و در آن کوشم

بعد ازین چون قلم به سر کوشم

جامهٔ کاغذین فروپوشم

دوش می رفت دوش بر دوشم

زد بطر آن مه کله پوشم

صبحگاهش به خواب می دیدم

که به ناز آمدی در آغوشم

آن چنان بی خبر شدم در خواب

[...]

دُرد دردش به ذوق می نوشم

خلعت از جود عشق می پوشم

غم عشقش خریده ام به جهان

به همه کائنات نفروشم

تاج عشق ویست بر سرمن

[...]

ساغر می مدام می نوشم

خلعت از جود عشق می پوشم

روز تا شب به ذکر می کوشم

ذکر حق را ز خلق می پوشم

بار من روغن است و می کوشم

کش رسانم به شهر و بفروشم

من ز صهبای عشق بیهوشم

نیست جز حرف عشق در گوشم

من بهنگام کار خاموشم

بسته لب پای تا بسر گوشم

می‌رود خواب‌و می‌پرد هوشم

می کفدمغز و می‌درد گوشم

پیش آتش از آن ماه سرکش

شکوه راند زبان خموشم

وز دل گرم و سوزان آتش

حرف جان‌سوزی آید به گوشم