گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴۷

 

بی‌خودی رفتن است دل‌ها را

هوش واماندن است دل‌ها را

آه بی‌اختیار از سر درد

دامن افشاندن است دل‌ها را

چشم پوشیدن از جهان خراب

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode