مصلحت را ز بهر عالم داد

هرچه گوشش ستد زبانش داد

وانکه در راهِ کعبه از سرِ داد

اشتر این داد اگرت زاد آن داد

این چنین خوانده‌ام که در بغداد

بود مردی و دل ز دست بداد

ملک بر روی خطبهٔ شهِ داد

ظلم را سه طلاق باین داد

داد کس شاه عاجز با داد

نتواند ستد نه یارد داد

شهر غزنین چه کرده بود از داد

که ورا زین صفت وزیری داد

عالم آراسته به دولت و داد

گشته معدوم در عدم بیداد

اهل غزنین چه کرده بود از داد

که چنین شان کریم شاهی داد

بود نیمی گذشته از مرداد

که از این گفته‌ها بدادم داد

پیرمردی لطیف در بغداد

دخترک را به کفشدوزی داد

همه را منصب و خلافت داد

جمله را کرد پر ز لطف و ز داد

آن طرف وحدت است بی اعداد

ره ندارد در آن سرا اضداد

عالم الفقر خارج الاعداد

نعته طاهر من الاضداد

گر تو کیخسروی به دین و به داد

ور چو ناصر شوی به حجت و داد

وحدتش گشته ظاهر از اعداد

نفی امثال کرده و اضداد

پس مداواة صاحب استعداد

نکند جز به صورت اضداد

هر چه خواهی به قدر استعداد

حضرت آن کریم خواهد داد

این عطایش به ما بود دایم

خواه در مصر و خواه در بغداد

احدی لیک مرجع اعداد

واحدی لیک مجمع اضداد

داد ازین ابلهان گمره داد

منحرف از طریق عقل و سداد

وان دگر داد علم و دانش داد

گفت باشد طریق عشق و وداد