تا کی از عشوه و بهانهٔ تو

چند ازین لابه و فسانهٔ تو

شور و آشوب در جهان افگند

غمزهٔ چشم جاودانهٔ تو

هیچ آشوب نیست در عالم

[...]

باز آمد چو شد ز هجر دو تو

در بزد گفت کیست گفتش تو

یوسف مصر اگر ز خو ب ی تو

گردد آگه شود ز عشق دو تو

زن بود گرچه سرو مه پرتو

زو هراسی چو صرمی از مه تو