ای دو زلفت دراز و بالا هم

وی دو لعلت نهان و پیدا هم

شوخ تنها که خواند چشم ترا

چشم تو شوخ هست و رعنا هم

بستهٔ تو هزار نادان هست

[...]

من در این غصه جان همی‌کاهم

منصب این جهان نمی‌خواهم

من نه مرد زن و زر و جاهم

به خدا ار کنم وگر خواهم

مادر موسیم که از شاهم

شیر فرزند را بها خواهم

من رئیس فلان رصد‌گاهم

کز مطیعان دولت شاهم

به تو مشغول و با تو همراهم

وز تو بخشایش تو می‌خواهم

همه بیگانگان چنین دانند

که منت آشنای درگاهم

ترسم ای میوه درخت بلند

[...]

من که از خرمنش یکی کاهم

کی بگویم کزان دم آگاهم

من که از جان ودل در این راهم

من که از عاشقان اللهم

گر چه شد مدتی که در راهم

همچنان در هبوط این چاهم

تا بنوشیم ساغری باهم

برهیم از وجود خود ما هم

لطف او گر نگفتی «آتاهم»

«یحملوا» ذاک بل «حملناهم»

عشق و دولت اگر بود با هم

به تو نزدیکتر شود راهم

محنت و عشق هر دو همزادند

عشق و دولت کجا بود با هم

هست بخت آنکه تو مرا خواهی

[...]

لاجرم تا ز عشق آگاهم

عین معشوق نعمت‌اللّهم

تا ز سرّ وجود آگاهم

محرم راز نعمت اللهم

من صفت بهر ذات می خواهم

نز برای صفات می کاهم

گفتمش: تا بکی زنی راهم؟!

آخر آن قدر از طب آگاهم!

حکایت عدس و سفرهٔ خلیل اللّه

ز من بپرس که مداح نعمت اللّهم

من نه مرد زن و زر و جاهم

به خدا گر کنم وگر خواهم

تا گدای درتوام شاهم

شاه را رشک آید از جاهم

مهر وماهم مطیع فرمانند

حرکتشان بود به دلخواهم

بی خبر گرچه از خودم لیکن

[...]

پنجه اش رفت تا جگر گاهم

من چنین دوست را نمی خواهم