زان مثا حال من بگشت و بتافت

که کسی شال جست و دیبا یافت

دست بر زخم من فلک نگشاد

تا درین سمج بی درم نه ببافت

کس چو من گوهری به نظم نسفت

کس چو من حله ز نثر نبافت

از چنین کارهای بی ترتیب

[...]

هر مرادی که از تو روی بتافت

نتوان جز براستی دریافت

سگ به از ناکسی که روی بتافت

زانکه ناجسته سگ شکار نیافت

هرکه در بارگاه لطف شتافت

دادنی داد و جستنی دریافت

آدم آن دم که از قدر دریافت

دل خبر یافت سوی جان بشتافت

طا طلب کرد مر عمر را یافت

از میان طفاوه بر وی تافت

او همه نیک بود و نیک یافت

سوی یاران خویشتن بشتافت

ماه جاه ابوحنیفة بتافت

میوهٔ شرع رنگ سنّت یافت

وهم عاشق سوی لبش بشتافت

لب او جز به خنده باز نیافت

زان برو چار طبع دست نیافت

که سوی هیچکس به پا نشتافت

آن جهان در غرور نتوان یافت

نرسید آنکه سالها بشتافت

سرّ والشّمس چون دلش دریافت

نه ز واللیل بدروار بتافت

رفتنی رفت وین قضا بشتافت

تیر بگذشته چون توان دریافت

بارهٔ شاه هرچه بیش شتافت

گرد صید دونده کمتر یافت

روزی از اتفاق سرما یافت

از سوی خم به سوی دشت شتافت

معنی بکر از آن سوی تو شتافت

که همی مرد جست و مرد نیافت

نیز مدح و غزل نخواهم گفت

گرچه طبعم به شعر موی شکافت

کانک معشوق بود پیر شدست

وانک ممدوح بود فرمان یافت

گردن از طوق آن کمند نتافت

طوق زر جز چنین نشاید یافت

نوک تیرش به هر کجا که بتافت

گه جگر دوخت گاه موی شکافت