گنجور

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۵۵

 

بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو

ز دل و جان لطیفتر شده مهمان عنده

ز طرب چون حشر شود سرشان مستتر شود

فتد از جنگ و عربده سر مستان میان کو

ز اشارات روحشان ز صباح و صبوحشان

[...]

مولانا
 
 
sunny dark_mode