خسروا ،وقت می گل فام است

رونق عیش درین ایام است

باغ پر مطرب خوش الحان است

دشت،پرشاهد سیم اندام است

در جهان نکهت انفاس صبا

[...]

فیض مهرش که جهان را عام است

حصر بر خود نه حد هر خام است

نامه جاه فنا انجام است

آنچه جاوید بماند نام است

این چه فردوس طرب فرجام است

که در آن خاک سیه گلفام است

چون سموم از غم او باد بهشت

رنجه دایم ز تب سرسام است

بی سبب مرغ صفیری زد دوش

[...]

باغ پیروز و چمن پدرام است

یار در مجلس و می در جام است

فال فرخنده و گیتی بمراد

بخت بیدار و جهان بر کام است

اختر میمون ما را یار است

[...]