گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۹۴

 

تو که بی پرده رخ خود ننمایی در خواب

چه خیال است به آغوش من آیی در خواب؟

شمع بالین خود از دیده بیدار کنی

گر بدانی چه قدرها به صفایی در خواب

تا به بیداری و مخموری و مستی چه کنی

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode