گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۷

 

گریه سوختگان اشک کباب است ترا

خون این بی گنهان باده ناب است ترا

ناله ای کز جگر سنگ برون آرد آه

از دل همچو شب افسانه خواب است ترا

بر جگر سوختگان رحم کجا خواهی کرد؟

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode