گرچه بر بی‌خرد هوا چیرست

بر درِ خانه هر سگی شیرست

گفت حالم سلامت و خیرست

لفظ من سال و ماه لاضیرست

تنگ خویی نشان ادبیرست

خوی بد روبه و نکو شیرست

دولت آرای بازوی چیرست

ملک پالای دست و شمشیرست

به سخن هم کمان و هم تیرست

به صفت هم مرید و هم پیرست

شیر بگذار و گور نخچیر‌ست

دام و دد خود نشانهٔ تیر‌ست

اینت شکر که کام پرشیرست

گرچه طفلست عقل او پیرست

در دل هر که ذوق شبگیرست

خنده صبح، خنده شیرست

غم به بیگانگان نیاویزد

سگ این بوم، آشناگیرست

دل ز بیداد روشنی گیرد

[...]