ای تو بحر و فضایل تو درر

وای تو چرخ و مکارم تو نجوم

ای به حری به هر زبان ممدوح

وی به رادی به هر مکان مخدوم

لیکن اینجا موانعی است مرا

[...]

نیست خالی ز جنس جنس علوم

خبری دارد او ز شعر و نجوم

معدلت اندرین زمانهٔ شوم

شد چو سیمرغ وکیمیا معدوم

وانکه دستش رسیدی زی خرطوم

گفت گشتست مر مرا معلوم

هست شهری بزرگ در حدِِ روم

باز بسیار اندر آن بر و بوم

حکمهایی که گشت ازو محکوم

همه گردد ترا ازو معلوم

شوری انگیخت ظاهر و معلوم

بیمش از بوم و بام کلب‌الروم

همه سادات دین ازو مرحوم

همه نامحرمان ازو محروم

علم او را که صخره کردی موم

بود چون محرم و عرب محروم

بر زنی گشت عاشق آن مشئوم

آن نگونسارتر ز راهب روم

گاه تدریس و گاه شرحِ علوم

حاکم او بود و عالمی محکوم

کانکه گوید منم شده معصوم

اوست بر نفس خویشتن میشوم

کای جوان نیست مر ترا معلوم

کز که ماندی در این نظر محروم

سرگذشت سیاوش مظلوم

پدر بی‌حفاظ و آن زن شوم

کس فرستادشان عظیم‌الروم

کرد بر هر سه شخص حکم سدوم

با خود اندیشه کرد عامل شوم

که کنم حکم زن چو حکم سدوم

مادری داشت یحیی مظلوم

پیر و عاجز ز کام دل محروم

ز اتفاق این سخن برفت به روم

خواجه گفت این سخن بُوَد معلوم

چون شنید این سخن عظیم‌الرّوم

کرد دستور خویش را معلوم

رزق رازق ببیند از مخدوم

اینت نادان و از خرد محروم