من چو شمعم‌که مجلس افروزم

رشتهٔ جان خود همی سوزم

پیش صرصر چراغ چه افروزم

پوستین پیش شیر چون دوزم

ای کمال زمان بیا و ببین

که ز عشقت چگونه می‌سوزم

با بهار رخت تواند گفت

شب یلداکه روز نوروزم

در فراق رخ چو خورشیدت

[...]

جز به نیکان نظر نیفروزم

از بدآموز بد نیاموزم

شمع‌وار امشبی برافروزم

کز غمت چون چراغ می‌سوزم

تا مگر اخگری بیندوزم

خانه خود به آن برافروزم

برق تحقیق چون برافروزم

خس و خاشاک شبهه را سوزم

ای تو همساز من وهم سوزم

وی رخت اختر شب افروزم