ندهم دل به دست تو ندهم

گربه تو دل دهم ز تو نرهم

کوی تو جایگاه فتنه شده ست

بر سر کوی تو قدم ننهم

دوستان از فراق تو شکهند

[...]

که اگر سیم ها به سود دهم

نعمتی زین طریق زود نهم

سست جولان ز عزّ ذاتش وهم

تنگ میدان ز کُنه وصفش فهم

آن احد نی که عقل داند و فهم

و آن صمد نی که حس شناسد و وهم

ور ز من پرسی ای برادر هم

باز گویم صریح نی مبهم

من برو دل بگو چگونه نهم

به زنی‌اش رضا چگونه دهم

رازدارِ ملوک و پادشهم

با مزاج ملوّن و تبهم

کند گشته ز تیزتازان فهم

مرگ در آرزوی مرگ از سهم

پنبه در گوش پیش قولش وهم

آستین در دهان ز جهلش فهم

خانهٔ دولتست یازدهم

اینت ترتیبها همه مبهم

گوئی از دست عشق کی برهم

تا روم سر به تخت باز نهم

چه کنم زلف یار چون زره است

زره او همی برد ز رهم

ای دل از من به شاه خوبان شو

[...]

ملکا شرمسار و پرگنهم

روی بر خاک درگه تو نهم

در فلک ننگرم به گوشه چشم

گر به چشم کرم کنی نگهم

به قیامت سپید رویم کن

[...]

من که مشکل‌گشای صد گرهم

دهخدا‌ی ده و برون دهم

کی کنی سر عاشقان را فهم؟

تا نیابی فراز قلهٔ وهم

حکمت این چو هست دور از وهم

با تو گویم که گرددت این فهم

همچنین بنگر اولیا را هم

چشم بگشا ازین مشو درهم

نیست اندریکیش کس را فهم

فکرت آن نگنجد اندروهم

از همه اولیا گریزد هم

نامشان بشنود رود برهم

درگذر از خیال و ظن و ز وهم

چشم بگشا ز جان و دل کن فهم

گر تو هستی سوار بر ادهم

بارگیر من است اشهب هم