چون دو زلفین تو کمند بود

شاید ار دل اسیر بند بود

گوییم صبر کن ز بهر خدا

آخر این صبر نیز چند بود

خواجه انصاف می بباید داد

[...]

علم با کار سودمند بُوَد

علم بی‌کار پای‌بند بود

بی‌غرض پند همچو قند بُوَد

با غرض پند پای بند بُوَد

شب او گرچه مستمند بُوَد

از پی روز پای‌بند بُوَد

آنچه برگ ترا پسند بوَد

خرج آن بر تو سودمند بود

رخ چو سیبی که دلپسند بود

در میان گلاب و قند بود

هر که بر خود در سؤال گشاد

تا بمیرد نیازمند بود

آز بگذار و پادشاهی کن

گردن بی طمع بلند بود

طرح بینی اگر بلند بود

مرد مغرور و ارجمند بود

همت یار سودمند بود

خاصه همت که آن بلند بود

هر که زین اسم بهره مند بود

بهره او همین بسند بود

همت مرد چون بلند بود

در همه کار ارجمند بود

علم با کار سودمند بود

علم بی کار پای بند بود

بی غرض پند همچو قند بود

با غرض پند پای بند بود