ای بد از نیک فرق کرده بسی

قدر دعوی شناخته ز خسی

بده انصاف حق که هست امروز

دانشت را تمام دست رسی

به تکلف چنین سخن خیزد

[...]

جگرم خون‌گرفت و نیست‌کسی

که شود غمگسار من نفسی

گله دارم ز روزگار بسی

با که گویم‌که نیست همنفسی

با دد و دیو چند همنفسی

علم‌آموز تا به حق برسی

نرسی تا تو با تو همنفسی

قدم از خود برون نهی برسی

جز به فضلش به راه او نرسی

ورچه در طاعتش قوی نفسی

گر فراموش کردیش نفسی

ظالمی هرزه نیست چون تو کسی

بر سر شاهراه هیچکسی

برسی در خود و درو نرسی

پیش کعبه مگر که بوالهوسی

بشنود علم سمت قبله بسی

چه کنم با جز از تو هم نفسی

مرده ایشان مرا تو یار بسی

کور را گوهری نمود کسی

زین هوس پیشه مرد بوالهوسی

دین نگهدار تا به ملک رسی

ورنه بی‌دین بدان که هیچ کسی

آن یکی رفته بر ره موسی

وآن دگر مقتدای او عیسی

از کرم نز هوا و نز هوسی

مهربانتر ز تست بر تو بسی

بس بهی نفس و بس قوی نفسی

عقل و جانی سری دلی چه کسی

از کف پُر ز معجز موسی

مرده زنده کنست چون عیسی

تو ز روی هوا و پر هوسی

وز پی فعل ناکسی و خسی

زین زمین خسی به چرخ کسی

شب و شبگیر کن مگر برسی

ملک این حاکی یدِ موسی

کلک آن معجز دَمِ عیسی

خواجه بیمار و برده از هوسی

بار خود سوی باردان کسی