راست گویم ظریف جانوریست

از لطافت به راستی جگریست

در طریقی که شرط جان سپریست

نعرهٔ بیهده خری و تریست

چون ترا از تری دل بتریست

آنکه شیر خرت دهد ز خریست

زانکه بهرام را اگر سفریست

وقت رجعت صلابت عمریست

در صلابت درین زمان عمریست

بنمای ای تن ار چنو دگریست

هرکه از حق به سوی او نظریست

در دل او ز مهر تو اثریست

آسمان کافتاب ازو اثریست

بر میان تو کمترین کمریست

شاه دانست کان چه شیوه‌گری‌ست

دزد خانه به قصد خانه‌بَر‌ی‌ست

جبل الرحمه زان حریم دریست

بو قبیس از کلاه او کمریست

همه در پای مرگ پست شدند

هر کجا در زمانه پر هنریست

با چنین نکبت هنرمندان

وای آن کز هنر برو اثریست

شکرها می کنم که گرچه مرا

[...]

کاینات از صفات او خبری ست

صبحدم ز آفتاب او اثری ست

طاق کسری ز دفترت کسریست

هشت جنت ز گلشنت قصریست

گر دلت را توانگری باید

که توانگر دِلی نکو هنریست

باز کش دستِ همّت از چیزی

که به دستِ تصرُّفِ دگریست

گفت هیهات این چه بی بصریست

راست بین باش این چه کج نظریست

آدمی یا نه آدمیست پریست

کآدمی وار کرده نوحه گریست

وان که‌راچون «‌وزیرفتح‌‌»‌سریست‌

ننگ باشد گرش سر دگریست