ماهوک در میان چو در گردد

مجلس از خرمی دگر گردد

زهر در کام او شکر گردد

سنگ در دست او گهر گردد

مدتی گرد عقل بر گردد

گرچه باشد پسر پدر گردد

سر و پا ار ز بیم برگردد

زود چون لاله سرخ‌سر گردد

از شمر در سفر چو برگردد

چون شرنگ ار چه بد شکر گردد

بس کسا کو چو ماه برگردد

سر آن گزدما که سر گردد

زهر با یاد تو شکر گردد

شام با روی تو سحر گردد

درد عشق تو بوالعجب دردی است

که چو درمان کنم بتر گردد

نتواند نشاند درد دلم

[...]

تا زمینی کز ابر تر گردد

از زمین‌بوسِ تو به زر گردد

هر ترازو که گِردِ زر گردد

سنگسارِ هزار دَر گردد

سنگ از اکسیر من گهر گردد

خاک در دست من به زر گردد

دولت آنجا که راهبر گردد

خار خرما و خاره زر گردد

گر نکوییت بیشتر گردد

آسمان در زمین به سر گردد

آفتابی که هر دو عالم را

کار ازو همچو آب زر گردد

زآرزوی رخ تو هر روزی

[...]

خواجۀ خواجگان خطیر الرّین

کز کفت بحر بی خطر گردد

نام پاک ترا چو بنگارند

دهن کلک پر شکر گردد

هر زمانی ز رشک بحر کفت

[...]

از هنر مرد بهره ور گردد

چون بر صاحب هنر گردد

قطره آب مختصر باشد

چون بدریا رسد گهر گردد

صحبت نیشکر چو یابد آب

[...]

پسر نورسیده شاید بود

که نود ساله چون پدر گردد

پیر فانی طمع مدار که باز

چارده ساله چون پسر گردد

سبزه گر احتمال آن دارد

[...]

گر کنم حکم خاک زر گردد

سنگ ریزه در و گهر گردد

تن خاکیت از او چو زر گردد

زر چی بحر پر گهر گردد

زهر در کام او شکر گردد

واندر ایشان شکر قذر گردد

دیده با تو چو هم نظر گردد

ناوک فتنه را سپر گردد

هر که از درد عشق بی خبر است

چون ترا دید با خبر گردد

زلف روزی که بر رخت گذرد

[...]

و گر آن آب چون حجر گردد

به مرور زمانه زر گردد