هر چه خواهی‌کنی‌که حکم تراست

زآنکه حکمت ورای چون و چراست

عالم عشق عالم دگر است

پایهٔ عشق از این بلندتر است

تا ترا بر جهان و جان نظر است

هر چه هستی توست در خطراست

سخن از آسمان بلندتر است

تانگویی که نظم مختصر است

عرش چون حلقه از برون در است

از صفات خدای بی‌خبر است

در جهان زشت و نیکو و چپ و راست

ناخلف زادگان آدم راست

مهربان‌تر ز مادر و پدر است

مر ترا او به خُلد راهبر است

گویم الیوم مملکت آنراست

که ز دی و پریر می‌آراست

گفت اجرت فزون ز دردسر است

لیک کاری عظیم با خطر است

گرچه کژ سیرتم بگویم راست

که سخا و مروت ایشان راست

مشرق و مغربی که عقل تراست

فوق نی تحت نی و نی چپ و راست

این چنین پر خلل دلی که تراست

دد و دامند با تو زین دل راست

لعب و بازی برای کودک راست

مرد با لاعبی نیاید راست

وز زر و سر همی بخواهی راست

مال و جان پدر بجمله تراست

ملک بر خود به تیغ کردی راست

خه بنامیزد اینت دل که تراست

هر درم زو چو عالمی آراست

بود هژده هزار عالم راست

دستها را به تیغ و رمح آراست

زانکه دفع از چیست و نفع از راست

مرد بیمار را که دیده‌تر است

خشکی لب ز آتش جگر است

گفت این گندم از برای چراست

در میان دو چیز از چپ و راست

تا زمین زیر گنبد خضراست

بی جهانیان جهان نیاید راست