دلش ار گه گهی گران گردد

در سر او همیشه آن گردد

گیرم از مویها زبان گردد

هر زبان صد هزار جان گردد

سوز سینه‌ش اگر عیان گردد

چنبرِ چرخ رایگان گردد

هر که همرنگ آسمان گردد

آفتابش به قرص خوان گردد

گاه باشد که عشق جان گردد

گاه در جان جان نهان گردد

سقر از حکم او جنان گردد

ز امر او خار گلستان گردد

همه پوشیده ها عیان گردد

این جهان محو آن جهان گردد

مالک ملک جاودان گردد

در مکان شاه لامکان گردد

ور مجوسی است همچنان گردد

پدرش چیست او همان گردد

اگر آن ماه مهربان گردد

غم دل غمگسار جان گردد

آنکه چون نامش آورم به زبان

همه اجزای من زبان گردد

ور کنم یاد ناوک چشمش

[...]

تو ببینی، دگر نهان گردد

او ببیند، که جاودان گردد

اگر آن ماه مهربان گردد

غم دل غمگسار جان گردد

آنک چون نامش آورم بزبان

همه اجزای من زبان گردد

ور کنم یاد ناوک چشمش

[...]

هرچه مقصود تو است آن گردد

هرچه گوئی چنین چنان گردد

آفتاب ار چه شب نهان گردد

روز روشن چو شد عیان گردد

دارم امید آنکه هر گوشه

[...]

گر چهل صبح از سر اخلاص

مخلصی گرد عاشقان گردد

چشمهٔ حکمت ای برادر من

از دلش بر زبان روان گردد

قرن ها دور آسمان گردد

تا چو او اختری عیان گردد

دست جودش چو زر فشان گردد

کیسه پرداز بحر و کان گردد

آن زمان فاش هر نهان گردد

حشر آن دم تو را عیان گردد

سالکش ساکن جنان گردد

مورد رحمت و امان گردد

علمها در نظر عیان گردد

هر چه خواهش کنی، چنان گردد