مهتر انگشت بر دهان آورد

قطرهٔ آب بر زبان آورد

عزِّ علمش سوی جنان آورد

دل عشقش به خاکدان آورد

باز غم تاختن چنان آورد

که دل خسته را بجان آورد

خویشتن در دهان مرگ افکند

هر که نام تو بر زبان آورد

زلفت از حد ببرد جور و جفا

[...]

رسم انصاف در جهان آورد

عدل را سر بر آسمان آورد

هرچه اندیشه در گمان آورد

مطبخی رفت و در میان آورد

بوی نان خوش مرا بنان آورد

خورد نان سوی ملک جان آورد

اشقر خاص زیر ران آورد

لرزه در باد مهرگان آورد

روی در خرد کاردان آورد

خرده‌ای باز در میان آورد

غم ایشان دلم به جان آورد

به ضروریم در میان آورد

که آدم از جنتش نشان آورد

فکر او شیث را به جان آورد

عشق ما را درینجهان آورد

عشق ما را بخانمان آورد

گل نهالی ببوستان آورد

مرغ را باز در فغان آورد

سخنی بلبل از لبش می گفت

غنچه را آب در دهان آورد

نکهت نفحه ی شمامه ی صبح

[...]