تا فلک را همی مدار بود

خاک را اندرو قرار بود

باز را در قفس چه کار بود؟

جای او دست شهریار بود

هرکرا خال از این شمار بود

مر ورا با علی چکار بود

دانشی کان فزون ز کار بُوَد

همچو در دیده انتشار بُوَد

شاخ بی‌برگ و میوه خار بُوَد

بار بی‌دفع و نفع مار بُوَد

دوست گرچه دو صد دو یار بُوَد

دشمن ارچه یکی هزار بُوَد

کین امانی نه پایدار بُوَد

حسرت‌افزای و عمر خوار بُوَد

خشک و زارا که کشت‌زار بود

هرکجا غول غوله‌دار بود

هرکه او خصم شهریار بُوَد

مور گردد اگرچه مار بُوَد

شاه پُر دل ستیزه کار بود

شاه بد دل همیشه خوار بود

زر آلوده کم عیار بُوَد

زر پالوده پایدار بُوَد

عرض عامه بسان نار بُوَد

گرچه بی‌مال و بی‌تبار بُوَد

تا به وقتی که عرض کار بود

گرچه درویش تاجدار بود

خاک پیراستن چه کار بود

حامل خاک خاکسار بود

مقبلی را که بخت یار بود

خفتنش تا به وقت کار بود

مگر آن کاو گناه‌کار بوَد

دزد و خونی و راهدار بود

جان یکی دارم ار هزار بود

هم در این کفه کم عیار بود

چشمه گیرم که خوشگوار بود

چشم کندن بگو چه کار بود؟

روز روشن سپید کار بود

شب تاریک پرده‌دار بود

چون رعیت زبون و خوار بود

ملک پیوسته برقرار بود