زینت باغ ماه خرداد است

گر به باده گرایی از دادست

بت نو شاد گشت گلبن و باغ

گویی از حسن و زیب نو شادست

بلبلان را که خطبه خوان شده اند

[...]

چون گریبان به ناز بگشادست

عامل او را سه توله زر دادست

جور با حکم او همه دادست

عمر بی‌یاد او همه بادست

پیش نااهل چهره نگشادست

نقش او پیش او بر استادست

مرد را عقل دیده و دادست

غذی روح باده و بادست

گفت این گرچه سخت بنیادست

نه نهادش نهاده بر بادست

کاین چه آشوب و بانگ و فریادست

باز گو کز که بر تو بیدادست

به وجود تو خلق از آن شادست

عمر با دانش تو همزادست

کان عمامه نه بهر آن دادست

کز وجود تو خوشدل و شادست

بر من این درد کوه پولادست

چون تو زین فارغی ترا بادست

از خواص سخای مجد کرم

که همه دین و دانش و دادست

آنکه گردون در انتظام امور

تا که شاگرد اوست استادست

آنکه تا بنده می‌خرد جودش

[...]

ای بزرگی که دین یزدان را

لقبت صد کمال نو دادست

دان که من بنده را خداوندی

میوه و گوشتی فرستادست

میوه در ناضج اوفتاد و کسی

[...]

بخدائی که هر که بنده اوست

در دو عالم حقیقت آزادست

کاصفهان بی حضور مخدومان

اصفهان نیست وحشت آبادست

آنچه ما را فریضه افتادست

ظلم را ظلم و داد را داد‌ست

صدر آزادگان و خواجۀ دهر

که از وجان مردمی شادست

بر سرکان ز وجود او خاکست

در کف بحر با کفش با دست

پیش دستش چو سرو برپایست

[...]

خواجگی گر به آدمی دادست

بنده نیز آخر آدمی زادست

اگرش مال کم شود شادست

و گر افزون شودبرش بادست

زان دو زاد و ز هر دو آزادست

کو یکی و آن یکیش بر بادست

قلبت از جان و از خرد زادست

باز در قلب هر دو استادست

نشنیدی که سر بسر با دست؟

یا ندیدی که سست بنیادست؟