گریه عاشقان سحر باشد

که سحر گریه را اثر باشد

حالت عاشق این بود جاوید

که لبش خشک و دیده تر باشد

راز عشقش چه جوئی از عقلا

[...]

تا مرا نور در بصر باشد

بجمال ویم نظر باشد

نظری را که او کند نظری

آن نظر کیمیا اثر باشد

کافرم گر بجنب رخسارش

[...]

سرنهادم برت بخاک نیاز

تا تو بر گیریش بخنجر باز

کوشش عاشقان ز معشوقست

شمع پروانه را دهد پرواز

گرنه مستش کند کرشمه گل

[...]

ای نهان از توام بجام اخلاص

ای بجان از توام نهان اخلاص

جان من چون تو نیست جانانی

که توان داشتن بجان اخلاص

تا بجان کرده جای اخلاصت

[...]

ای خدایت زهر بلاحافظ

من برفتم ترا خداحافظ

غیر حق حافظی نمی بینم

حق ترا باد دائما حافظ

حافظ کشتی ار خداست ببحر

[...]

ای ز نور تو چشم جان روشن

جان چو باشد همه جهان روشن

گرنه شب از رخت بتابد نور

کی شود ماه آسمان روشن

آفتاب فلک هم از رویت

[...]

چو بسمل کردی و بردی دل من

بیا باری بگو کو بسمل من

رود جان از بدن بیرون ز مهرت

نخواهد رفت بیرون از دل من

چو پروانه همه بال و پرم سوخت

[...]

نه تنها منزل او شد دل من

که شد بر درگه او منزل من

چو طفلان خفته نالان در سحرگاه

بپهلوی غمت هرشب دل من

چگویم زان لب شیرین که لعلش

[...]

بزم ما بزم عاشقان باشد

نقل ما نقل عارفان باشد

هرنفس جان تازه از غیب

از تن عاشقان روان باشد

هرکه آمد ببزم ما بنشست

[...]

رو وصال خدا طلب ای یار

بگذر از خویش و بگسل از اغیار

چشم جان برگشا ببین در دل

متجلی است جلوه دلدار

جان حجابست در ره جانان

[...]