تا سلیمان ز نقش خاتم خویش

مُهر من بر چه صورت آرد پیش‌؟

اوست آن عالمی که از کف خویش

هردم آرد هزار جوهر بیش

همتی را که هست نیک‌اندیش

نیکویی پیشه نیکی آرد پیش

پدرش یزدگرد خام‌اندیش

پختگی کرد و دید طالع خویش

بی‌خبر بود از اوفتادن خویش

کان بنا برکشید صد گز بیش

از نهانخانه‌های دوراندیش

باز داده خبر به خاطر خویش

بی‌گمان شد که گور کین‌اندیش

خواندش از بهر کینه‌خواهی خویش

کان نکرده‌ست با رعیت خویش

کان شکایت کسی بیارد پیش

بازگشتند سوی خانهٔ خویش

صورت شاه نو نهاده به پیش

ستم گرگ برگرفت از میش

باز را کرد با کبوتر خویش

به یکی قدرت خدایی خویش

بیش را کم کنی و کم را بیش

برد سرهنگ داد‌پیشه ز پیش

آن پری چهره را به خانهٔ خویش

هم قوی‌رای و هم تمام‌اندیش

کارها را شناخته پس و پیش

گوهر آموده تاجی از سر خویش

با قبائی ز دخل ششتر بیش

خواستش با هزار خواسته بیش

گوهری یافت هم ز گوهر خویش

وز نمودار خانه تا به فَریش

کرده همرنگ روی گنبد خویش

هریکی را به طبع و طالع خویش

شرط اول نگاهداشت به پیش

شاهی آمد برون ز طارم خویش

لشگر روم و زنگش از پس و پیش

برد روزی مرا به خانه خویش

کرد برگی ز رسم و عادت بیش

داده‌ای تو نه زان نهادم پیش

تا رجوع افتدت به داده خویش