ای جوانی تو را کجا جویم

با که گویم غم تو گر گویم

یاسمین تو تا سمن گشته ست

سمن و یاسمین نمی بویم

نزد خوبان سیاه روی شوم

[...]

ای گرامی تو را کجا جویم

درد و تیمار تو کرا گویم

شدی از چشم چون مه و خورشید

تیره شد بی تو خانه و کویم

بر وفات تو روز و شب نالم

[...]

که به حالی بهانه ای جویم

حسب حالی ترانه ای گویم

آنچه گویند من چرا گویم

عیب آن بی هنر چرا جویم

این دروغ چنین چرا گویم

رنج آن نازنین چرا جویم

من به منزل درم چه ره جویم

نیستم من جُنُب چه سر شویم

زاغ را طعنه زد که خوش گویم

زشت‌رویی و من نکو رویم

حاش‌للّٰه که من بدت گویم

یا زوال کمالِ تو جویم

زو بهم چونکه عیب خود جویم

ورنه چه او چه من که بد گویم

بس کنم قصّه و دعا گویم

مر ترا در ثنا رضا جویم

فخر دین ، اعتقاد من دانی

که همیشه هوای تو جویم

دورم از مجلست و لیک مقیم

در مجالس دعای تو گویم

سال و مه ورد مدح تو خوانم

[...]

غرض آن به که از تو می‌جویم

سخن آن به که با تو می‌گویم

عقل داند که من چه می‌گویم

زین اشارت که شد چه می‌جویم

نیک دانید کان چه می‌گویم

راست‌کار‌ی و راستی جویم

در همه گرچه آفرین گویم

آفریننده را کجا جویم‌‌؟

این نه کامست کز تو می‌جویم

خوابی از بهر خویش می‌گویم

چرک تن را ز تن فرو شویم

پاک و پاکیزه سویِ ره پویم

هر که را بنگرم‌، رضا جویم

هر که یاد آرمش دعا گویم

بعد ازین رخ به خون همی شویم

زار می گریم و همی گویم:

گر رویم از درت و گر نرویم

از تو گوییم و هم ز تو شنویم