از تو دانم یقین که مستورم

پرده‌پوشیت کرده مغرورم

اندرین خانه بی‌شر و شورم

راست خواهی چو مرده در گورم

گر من از مجلس تو مهجورم

وز جناب ضیاء دین دورم

عالم السر ز حال من داند

که درین حادثه چه رنجورم ؟

بعنا و خروش متصلم

[...]

ای که خوانی به عشق مغرورم

هیچ عیبم مکن، که معذورم

سرمه گوید در آن فنا نورم

گشت حالم ز سرمگی دورم

همگان عاشق اند بر نورم

گرچه اندر نقوش مستورم

تا بدانی کزین صفت دورم

نزد حق بی‌گناه و مغفورم

که نه سرد و خنک چو کافورم

به دو جو دستگاه مغرورم

روشنایی ببخش از آن نورم

از در خویشتن مکن دورم

مدتی شد که از وطن دورم

غربتم رنجه کرد و رنجورم

تا من از صحبت تو مهجورم

خسته و ناتوان و رنجورم

تا برفتی ز پیش دیدهٔ ما

ای بت دلفریب منظورم

بی رخ تو جهان نمی بینم

[...]

کرده مداحی تو مشهورم

اینهمه زان به خویش مغرورم

می کند می، به کام مخمورم

مشک پرورده، داغ ناسورم

همتی ساقیا که مخمورم

منتی نه به قلب رنجورم

درد سر دارم از فسرده‌دلان

آتشی زن زآب انگورم

پرده بردار زآتش سینا

[...]

لمعه از تجلی طورم

برقی از نار و شرقی از نورم

لمعه ای از تجلی طورم

برقی از تار و شرقی از نورم