هر که در بند خویشتن نبود

وثن خویش را شمن نبود

آنکه خالی شود ز خویشی خویش

خویشی خویش را وطن نبود

من مگوی ار ز خویش بی خبری

[...]

شاه باید غلام تن نبود

تا خطیبش دروغ زن نبود

تیغ مردان چو دست زن نبود

مملکت را روان و تن نبود

ای کریمی که با لطافت تو

باغ را برگ یاسمن نبود

چو تو در راستی و ازادی

قامت سرو در چمن نبود

تا بلفظ تو در نیاویزد

[...]

هیچ محتاج کن مکن نبود

شیخ را حاجت سخن نبود

بر فلک جای مکر و فن نبود

با ملک حاجت سخن نبود

اهل توحید را سخن نبود

که سخن، بی نشان من نبود