هنر آموز کز هنرمند‌ی

درگشایی کنی نه دربند‌ی

باز ماندم ز نا‌تنومند‌ی

از کله‌دار‌ی و کمربند‌ی

گفت ما را تو از خداوندی

هم خرد‌بخش و هم خردمند‌ی

شرط ما با تو در خداوندی

نیست الا بدین خردمندی

مدتی هست کز هنرمندی

بر در شه کنم کمربندی

چیست پاداش این خداوندی

حکم کن تا کنم کمربندی

گر در آرزوم در بندی

میرم امشب در آرزومندی

داشت با آن همه هنرمندی

دل نهاد از جهان به خرسندی

گر تو نیز آن جمال و دلبندی

بنگری فارغم که بپسندی

با چنان خوبی و خردمندی

بود میلش به پاک پیوندی

گفت بازم ز حجت افکندی

نقش تا چند بر قلم بندی؟

به جز از خوبی و شکر‌خند‌ی

داشت پیرایه هنرمند‌ی

تا خبر یافت از خردمندی

دیو‌بندی فرشته‌پیوندی

میوه دارانش از برومند‌ی

کرده با خاک سجده پیوند‌ی

شکر امرود در شکر خندی

عقد عناب در گهر بندی

چون ترا دیدم از هنرمند‌ی

در تو دل بسته‌ام به فرزندی

چون پذیرفتیم به فرزندی

بنده گشتم بدین خداوندی

هر بتی را که دل درو بندی

مِهر بر وی نهی و بِپْسَندی

ای لبت ختم کرده دلبندی

بنده بودن تو را خداوندی

آفتاب سپهر رویت را

بر گرفته ز ره به فرزندی

دیده‌ام آب زندگانی تو

[...]

ای که با عاشقان نه پیوندی

بی تو دل را کجاست خرسندی

زهره دارد که پیش نرگس تو

دم زند جادوی دماوندی

من ز شوقت چو شمع می‌گریم

[...]