که به یک دم هزار پشه به دم

درکشد ناورد بر ابرو خم

در سبو کردم این شراب از خم

روز شنبه که بود بیست و دوم

در سبو کردم این شراب از خم

روز شنبه که بود بیست و دوم

حلقۀ سور شد محیط ماتم

فضای عالم

در شفق، من، به ذات حق قسم است

آنچه دیدم، صفات حق دیدم

تاکه افلاک را بقا بینم

این مهین جشن را بپا بینیم

چون در استم پی ثنای امام

پای خود بر سر سها بینم

میهمانان و میزبانان را

[...]

سیصد و شصت و پنج‌ و ربعی روز

مدت سال بود و هست مدام

ماه سی روز بود و پنج دگر

بد به پایان سال‌، پنجی نام

امر فرموده بود پیغمبر

کز «‌نسی‌» هیچ کس نیارد نام

گفت کاین خرده را رها سازند

که «‌نسی‌» نیست سنت اسلام

لیک از آن کاحتیاج مبرم بود

که بود سال‌ها درست و تمام

غم نبودی و چون نبودی غم

زیستی دیر زادهٔ آدم

جلسه شد ختم تا به روز نهم

بامداد مصیبت مردم

چون ندانی به زخم‌ها مرهم

خو ی گیری به دردها کم کم

آن که افشاند بول در زمزم

گشت نامی ولی نه چون خاتم

ور نهی پند نامه‌ای محکم

پس مرگ خود اندر‌بن عالم

که ربا در تجارت عالم

گر نباشد جهان خورد برهم

که گروهی به‌هم شریک شوبم

همه در سلک بلشوبک شویم

زد ببایست در نخستین دم

این اساس پلید را بر هم

شد به مانند داریوش سوم

در خراسان شکار آن مردم