به حوادث رضا دهم شاید

چه کنم آنچنانکه پیش آید

در فصاحت زبان چو بگشاید

بسته گیرد زمانه را شاید

چون امیدم بریده نیست ز تو

همه رنجی که باشدم شاید

اهل بخشایشم سزد که دلت

بر تن و جان من ببخشاید

چون در کان جود بگشاید

گنج بخشد گناه بخشاید

کاین چنین باید، آن چنان شاید

کس زبان بر گزاف نگشاید

هیچ بند از زمانه نگشاید

که دمی اعتماد را شاید

همه زو بیند و ببخشاید

هر چه دارد به هر که پیش آید

عاصیی را اگر ببخشاید

از کرم بی عمل همی شاید

رحم کن رحم، زانکه بر رخ تو

درِ رحمت جز از تو نگشاید

تا تو بر دیگران نبخشایی

أَرْحَمُ الرَّاحِمِین نبخشاید

گفت چون در رهیم پیش آید

بی سبب دست جور بگشاید

ور دری از شفیع نگشاید

ارحم الراحمین ببخشاید

بس دقایق در او که پیش آید

که به درس و کتاب نگشاید

میهمان را چگونه می شاید

که در حق بدوست نگشاید