هرچه سرزنده بود درکشور

زنده کردی به گورشان یکسر

طبرستانیان صاحب فر

همه در ری به دوش هشته تبر

چون‌ ز عهد مسیح‌ پیغمبر

شدصدوشصت‌وهشت‌سال‌بسر

داد فرمان به گردکردن خر

ریش گاوی و خرخری بنگر

چون توجه نشد ز اسب‌، دگر

اسب معدوم شد به دولت خر

گشت معروف در همه کشور

«‌لینگ‌تی‌» هست پادشاهی خر

یکی آینده و رونده دگر

آن‌ یکی لنگ و آن دگر پنجر

بود القصه وقت بوق سحر

که نمودیم سوی شهر گذر

خفته بی‌وام بر نمد خوشتر

که به سنجاب و وامخواه بدر

کار کشور گرفت لون دگر

شه ‌به ‌ترکیه بست‌ رخت‌ سفر

چون درآمد شه از سفربه حضر

میرلشگر ببست بار سفر

کله کهنه هر که داشت به سر

شد به تاراج پاسبان گذر

چادری نیمدار کرده بسر

با کنیزی نهاده پای بدر

ور تو پروانه را ببندی پر

مایه گیرد گل از طریق دگر

دو شعور است در نهاد بشر

آن غریزی و این به علم و خبر

من ندانم پی صلاح بشر

زبن دو مذهب کدام اولی‌تر

مام نگریستی به کشته پسر

کس نخفتی گرسنه بر بستر

شیخ برداشت از مطالعه سر

وز شکرخنده ربخت گنج گهر

گفت همسایه ای مرا دیشب

کز تو خواهم نمود صرف نظر

سببش بهر چاره پرسیدم

گفت چون کیسه ات تهیست ز زر

گفتمش: ای زمرد می بکنار

[...]

سه قدم دورتر شد از مادر

آمدش آنچه گفته بود به سر