پرده بردار تا عیان نگری

لَیْسَ فِی الدّارِ غَیْرُهُ دَیّار

شهرها بینی اندران یکسان

مسجد و دیر و سبحه و زُنّار

بی لب و گوش گرم گفت و شنید

مست بی باده بی خرد هشیار

این ز خاموشی‌اش به لب تسبیح

آن فراموشی‌اش به لب اذکار

سجده آرد به نام آن داور

خامه برنامه زان گذارد سر

سجده آرد به نام آن داور

خامه برنامه زان گذارد سر

صبح چون مهر سرزد از خاور

مهربان ماه من رسید از در

جعد چین چین فتاده تا به میان

زلف خم خم رسیده تا به‌ کمر

هان مگو زلف یک چمن سنبل

[...]

مفتی شهر ما که آگه نیست

از حلال و حرام پیغمبر

مال محتاج را نموده هبا

خون مظلوم را گرفته هدر

چه شود یارب ار شود وقتی

[...]

ای زبانت به ذکر حق ذاکر

وی ضمیرت ز نام حق نافر

لیک اهل نظر شناخته اند

معنی از لفظ و باطن از ظاهر

پیش ارباب هوش پنهان نیست

[...]

مدبری فسق پیشه ی فاجر

ملحدی شرک شیمه ی کافر

چون تو ده تن ز صد هزار کرور

گبر و مسلم ندیده یک ناظر

آخر از کار خویش غفلت چند

[...]

ای برادر مجوی از دونان

غیر بخل و طمع صفات دگر

پیش تو چینه ای نمی ریزند

گر معلق زنان شوی کوثر

نکنندت به توبره سیری جو

[...]

نام دلبر چهار حرف بود

که سه حرفش یکی بود به نظر

چون شودعید گوید او که بمن

عید یابد تجلی و زیور

بوی مشکم از او رسد به مشام

[...]

میرزا عبدالله معز الملک

رفت از این جهان چون سوی سفر

زد ضررها ز بسکه بر مردم

گشت تاریخ او علاج ضرر