هرکه را این غرض میسر شد

از شرف با ملک برابر شد

از عمر عالمی منوّر شد

همه آفاق پر ز منبر شد

با ثریّا ثَری برابر شد

چون علی با نبی برادر شد

ساعتی با دلش چو رهبر شد

سایه‌بان زمانه جانور شد

آن چنان علم شرعش از بر شد

کان جهانش به جان مصوّر شد

چون پناهی نیافت مضطر شد

به ضرورت به مسجد‌ی در شد

گامی از بودِ خود فراتر شد

تا خدا دیدنش میسر شد

عالم از جود او توانگر شد

بوستان در لباس ششتر شد

زو دماغ دلش معطر شد

در دلش عشق او مقرر شد

چون به او صاف خاص ظاهر شد

پیش انسان به ذات حاضر شد

چون به ایوان عاشقی بر شد

روز به بود و روز به‌تر شد

از مصلی فراز منبر شد

مجلس عاشقان منور شد

بر بد و نیک چونکه قادر شد

زان سبب قابل اوامر شد

همه را کار و بار چون زر شد

همه را قطره‌ها چو گوهر شد

روم چی بل همه جهان پر شد

قطرۀ جمله زین عمان درشد

در جهان بقا چو سرور شد

نفس دونش زبون و مضطر شد

راستی هرکه زاد مهتر شد

توبه کن گو گرش میسّر شد

نظر راستی مؤثر شد

ور نه شیخ از چه واقف سرّ شد

رنگ پوش دروغ چون پر شد

عقد خرمهره رشتهٔ در شد

چونکه با روزن او برابر شد

مدرک قرص چشمۀ خور شد