از پی رتبت قبول و ردش

در برو بر درند نیک و بدش

گرچه آن کارنامه راه زدش

شادمانی شد از یکی به صد‌ش

گر یکی پی‌غلط شدی ز صدش

اوفتادی سرش ز کالبدش

چاره‌سازان به چاره‌های خودش

دور کردند از خیال بدش

آنچه کوتاه جامه شد جسدش

کردم از نظم خود دراز قدش

چونکه گوهر نداشت جان بدش

دست نگرفت علم و هم خر د ش

که چه بود از ازل نهاد بدش

وز چه رو کرد از ان جناب ردش

ننگرد عاقلی به نقش بدش

همچو شکر به جان و دل خوردش

لیک یک مادری ولیه بُدش

مانع آمدن جز او نشدش

دل مظلوم در دعای بدش

جان محکوم منکر خردش

آن تجلی ز حضرت احدش

نبود جز به وفق معتقدش

دشمنت گر حسود شد نیک است

که به رنج آید او ز فعل بدش

فعل او یار و دشمنش باشد

از پی قصد جسم و جان خودش

چون اساسی نداشت معتقدش

وز اَب و مام بود مستندش