یافتش عاشق از ظهور صفت

علمش از علم و قدرت از قدرت

چیست نامی بلند همچو سپهر

کز حروفش چهار ارکان خاست

دو نقط دارد آن و بی نقط است

چون مفید و لبید بی کم و کاست

به حساب جمل چو بشماری

[...]

سخن زید نشنوی بر عمرو

تا ندانی نخست باطن امر

گر خلافی میان ایشانست

بی‌خلاف این سخن پریشانست

همه دانند لشکر و میران

که جوانی نیاید از پیران

عذر من بر عذار من پیداست

بعد ازینم چه عذر باید خواست؟

تا توانم دلت به دست آرم

ور بیازاری ام نیازارم

ور چو طوطی شکر بود خورشت

جان شیرین فدای پرورشت

صد و پنجه بزیست یا صد و شصت

بعد از آن پشت طاقتش بشکست

نیست با مرده زنده را نسبت

کو جحیم و کجا بود جنت

باشد او ناقص اندر آن صنعت

بیش (؟پیش) صناع نبودش قیمت

بسوی خوبرو کنی رغبت

بود از زشت‌رو ترا نفرت

مر خواص و عوام را دعوت

می‌کنند از کرم بدان حضرت

قابلان را کند به حق دعوت

باشد از غیر قابلش نفرت

گذران از من این یکی کرت

عفو فرما ز لطف این زلّت

گر کنم بار دیگر این حرکت

مشنو از من بهانه یا حجت

نیست با تو مرا دگر صحبت

این قدر بود از خدا رزقت

ور از آن زر ستاند او برکت

نکند کار یک درم به صفت

آن گروهی که بودشان غفلت

کرده بودند از سفه جرأت

در چنین عیش و در چنین وصلت

همه پر نور و غرق در رحمت

هله ای بندگان آن حضرت

هله ای طالبان آن دولت

بردت بی‌گمان در آن حضرت

دهدت ملک و شاهی و دولت

منزل آخرین بود وحدت

تا رسیدن بدان، گزین خدمت