ندهد سوزن آن فرومایه

نکند شادشان ازان وایه

حق بود همچو شخص و او سایه

سایه از شخص می برد مایه

عاقلی گفتش ای فرومایه

نیست آن سایه همچو این سایه

ندهد سوزن آن فرومایه

نکند شادشان از آن وایه

داشتی گر ز مهر من مایه

برگذشتی به انجمش پایه

غیر آزاده خاطری که بود

برتر از چرخ و انجمش، پایه

باقیان، زیر آسمان هستند

همچو در زیر ماکیان خایه

گر سر از بیضه برکند، باشد

[...]

بی هنر دان درخت بی مایه

نی ثمر، نی خواص، نی سایه

نیست در خانه مکنت و مایه

افگنم چند رو بهمسایه

خوانده از جهل و قلت مایه

خلق را طفل و خویش را دایه

مقتدر شد چو گشت همپایه

صنعت و علم و کار و سرمایه

آه ازین سایه‌های بی‌مایه

از سر دهر دور این سایه

جست و پیمود آن تُنُک‌مایه

جیب و جوراب کلفت و دایه

از تو سامان و ساز و پیرایه

وز من ابزارکار و سرمایه

پادوانی حقیر و بی‌مایه

از قضا گشته صاحب پایه