هستی از آفتاب در سایه

تا تو را هست عقل سرمایه

امی و امهات را مایه

فرش را نور و عرش را سایه

دید نزهت‌گهی گران‌پایه

سبزه در سبزه سایه در سایه

وانکه بودش ز مشتری مایه

صندلی داشت رنگ و پیرایه

داشت اول ز جنس پیرایه

سرخ و زردی عجب گرانمایه

ما همه مشتری بی‌پایه

او و کالای او گران‌مایه

او چو شخص است و هست من سایه

نیست بی شخص سایه را مایه

سنگ را گر نهند در سایه

نپذیرد ز تاب خور مایه

زانکه نور حقم درین سایه

هست سودم از او و سرمایه

خواجه زان اختر فلک مایه

بر زمین بوسه داد چون سایه

آسمان ترا زمین سایه

آفتاب سپهر نه پایه

خاک آن خادمان بی‌خایه

به ازین خادمان بی‌مایه

باشدش کار از اول پایه

طلب شیر و جستن دایه

افتدش زین سر سبک سایه

باد در بوق و آب در خایه

تا ندانی که کیست همسایه

به عمارت تلف مکن مایه

طفل را نیست بهتر از دایه

کبک داند نهفتن خایه

در ترقیش پایه بر پایه

میرساند به نور از سایه

نردبانیست پایه برپایه

ترک بایست خواهش و مایه

گرندانی که چیست این پایه؟

بنگر حال شبنم و خایه

چون شود جمع نور با سایه

چه سپهر و چه نردبان پایه؟