جان ستانیست پاک همچون جان

پیکر و حد او یقین و گمان

پدری کز همه ملوک جهان

چرخ هرگز چو او نداد نشان

آن سواری کند نشسته بران

که نکرده ست رستم دستان

در همه حال آشکار و نهان

علم ابدان شناسد و ادیان

دارد او همت و طریقهٔ آن

که نباشدش خانه بی‌مهمان

شاد باش ای مطاع فتنه نشان

ای ز امن تو خفته فتنه ستان

ای برون تاخته کفایت تو

در عجب آرمیده شیطان

خورده از جام اهتمام تو آب

[...]

سال عمر عزیز آن نو گشت

که بزرگیش نیست نو به جهان

خواجه بونصر داده ایزد

صاحب جیش و صاحب دیوان

در بزرگی و عز و جاه و شرف

[...]

جاودان باد دولت سلطان

دل او شاد باد و بخت جوان

رای او پاک و همتش عالی

تیغ او تیز و ملکش آبادان

کرده با بخت او قضا بیعت

[...]

دوش رفتم به خیمهٔ جانان

تازه کردم به بوی جانان‌، جان

آفتاب است زیر شب ‌گفتی

زیر زلف اندرون رخ جانان

گر به روز آفتاب رخشان است

[...]

چرخ نارد به حکم صدر دوران

جان نزاید به سعی چار ارکان

در زمین از سخا و فضل و هنر

چون محمد تکین بغراخان

آنکه شد تا سخاش پیدا گشت

[...]

در رهش چرخ و انجم و ارکان

همه درمانده‌اند و سرگردان

ای به تو زنده جان و جسم به جان

جسم و جان را زلطف‌توست‌روان

منبع جود و جامع قرآن

صدف در مکرمت عثمان

طوطیان بینی اندر آن بستان

همه را ذکر حق بود الحان

همگان خاص حضرت سلطان

جسته از بند انجم و ارکان

خویشتن را نخست نیک بدان

تختهٔ آفرینشت برخوان

وه چه ساده دلی و چه نادان

که ندانی تو عصمت از عصیان

حسد و حرص را بجای بمان

برهان خویش را ازین و از آن

حضرتی بینی از ورای مکان

فارغ از استحالت دوران

راست بشنو که در جهان جهان

از اجل کس نیافته‌ست امان