کرّه را بر لگام رام کند

نام او اسب خوش لگام کند

دیده‌ور پل به زیر کام کند

کور بر پشت پل مقام کند

هرکه او حرص را امام کند

خواب و خور جملگی حرام کند

بر درش گر کسی مقام کند

عقل کلی بر او سلام کند

دل و زهره چو نور وام کند

شمس را تیغ در نیام کند

دولت ملک و دین تمام کند

کار آفاق با نظام کند

هر کجا دردمندی از سر شوق

گوش بر نالهٔ حمام کند

چارپایی برآورد آواز

وان تلذذ برو حرام کند

حیف باشد صفیر بلبل را

[...]

آن که چون رایش انتظام کند

نور از او آفتاب وام کند

دل چرا میل آن طعام کند

که حلال تو را حرام کند؟

روی در روی ننگ و نام کند

از در و کوچه اقچه وام کند

دیده ور پل به زیر گام کند

کور بر پشتِ پل مقام کند

یا خیانت بمال و نام کند

که حلال ترا حرام کند

وارث این «‌بانک‌» را تمام کند

بانک من تا ابد دوام کند

آن یکی آجرش تمام کند

دگری نیز خشت خام کند

آن کسی خوبش را به‌نام کند

که به نفع بشر قیام کند

چون ملک تجربت تمام کند

هم مگر رستخیز عام کند