کیست از مردم ستاره‌شناس

که به گنجینه ره برد به قیاس

عقل را گر عقیده دارد پاس

رستگار‌ی به نور شرع شناس

کمتر اجری خور تو‌را به قیاس

قوت هفت اختر است جرعه کاس

من که الحق شناختم به قیاس

که‌اهل فرهنگ را تو داری پاس

آن مُبَصّر که هست نقد‌شناس

نیم جو نیستش ز روی قیاس

خویشتن را چو خضر بازشناس

تا خوری آب زندگی به قیاس

هست بیرون ازین به رای و قیاس

رصد‌انگیز و ارتفاع‌شناس

ساق چون تیر غازیان به قیاس

گوش خنجر کشیده چون الماس

پیش رفتند با هزار هراس

سجده بردند و داشتند سپاس

پیش از آن راصد ستاره‌شناس

از پی بخت بود داشته پاس

بر خدا خوانم آفرین و سپاس

که‌آفرین باد بر خدای شناس

نیست از هیچ مردمیم هراس

به جز از مردم خدای شناس

غایت اندیش بود و راه‌شناس

پارسا‌یی‌ش را نبود قیاس

شاه فرهنگ دان شعر شناس

بیش از آن دادشان که بود قیاس

لعل و در بیش از آنکه قدر و قیاس

داندش در فروش و لعل شناس

که‌آسمان‌سنجم و ستاره‌شناس

آگه از کار اختران به قیاس

هست هر کشوری به رکن و اساس

در شمار ستاره‌ای به قیاس

رنگ هر گنبدی ستاره‌شناس

بر مزاج ستاره کرده قیاس

چون در آن نعمتم نبود سپاس

حق نعمت زیاده شد ز قیاس

شاه فرمود کاورد نخاس

بردگان را به شاه برده‌شناس